خلاصه
شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ، نسل جدیدی از سیستم های تعبیه شده زمان واقعی را با محاسبات محدود، منابع انرژی و حافظه نشان می دهد که در موارد کاربردی گسترده مختلف، زمانی که زیرساخت های ایجاد شبکه سنتی عملا غیرمجتمل می باشد، مورد استفاده قرار می گیرند. انتخاب گره سرخوشه مناسب، می تواند به طور قابل توجهی مصرف انرژی را کاهش داده و عمر شبکه را بالا برد. در این مقاله، روش منطق فازی برای انتخاب سرخوشه بر مبنای سه واصف – یعنی انرژی، تمرکز و مرکزیت، مطرح می شود. شبیه سازی نشان می دهد که بر مبنای پیکره بندی شبکه، افزایش قابل توجه در عمر شبکه می تواند در مقایسه با احتمال انتخاب گره ها بر مبنای سرخوشه تنها با استفاده از اطلاعات محلی، بوجود آید.
کلمات کلیدی: شبکه های حسگر بی سیم، سرخوشه، منطق فازی
- مقدمه
با پیشرفت های اخیر در فناوری سیستم های میکرو الکترومکانیکی (MEMS) ، مدارات دیجیتال با تونان کم، طرح RF (فرکانس رادیویی) ، شبکه های حسگر بی سیم (WSN) به عنوان یکی از فناوری های محاسبه در حال ظهور بلقوه با نزدیک شدن به سمت احتمالات گسترده تر مد نظر قرار می گیرند. چندین کاربرد مختلف و متنوع شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها شامل کاربرد در گرداوری اطلاعات در محیط های آشفته و نامنظم، نظارت بر آب و هوا و اقلیم، تشخیص تهدیدهای عامل بیولوژیکی و شیمیایی، نظارت مراقبت های بهداشتی می باشد. این موارد شامل کاربرد تجهیزات مختلف همانند دوربین ها، ابزارهای صوتی، و پارامترهای فیزیکی مختلف اندازه گیری سنسور می باشد.
شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها شامل گره های بی سیم قابل حمل، کم هزینه، با توان، حافظه و قابلیت های محاسباتی محدود می باشند. تامین انرژی گره های سنسور به عنوان یکی از محدودیت های اصلی در طراحی این نوع از شبکه می باشد. چون این امکان وجود ندارد تا باتری ها را زمانی که شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها بکار گرفته می شوند جایگزین کنیم، یکی از موضوعات طراحی مهم در شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها کاهش مصرف انرژی با استفاده از سخت افزار ذخیره کننده انرژی، سیستم های عامل و پروتکل های ارتباطی می باشد.
خلاصه
به دلیل محدودیت منابع در شبکه های حسگر بی سیم، افزایش طول عمر شبکه همیشه مورد توجه بوده است. یک روش مسیریابی کارا، مسیریابی سلسله مراتبی بر اساس خوشه بندی است که یافتن سر خوشه های بهینه و تعداد آن ها یک چالش محسوب می شود. در این مقاله، از یک منطق فازی دو سطحی برای ارزیابی کیفیت حسگرها برای انتخاب سر خوشه استفاده می شود. در سطح اول (سطح محلی) ، گره های واجد شرایط بر اساس انرژی و تعداد همسایه های آن ها انتخاب می شوند. سپس در سطح دوم (سطح سراسری) ، همکاری کلی گره ها در کل شبکه با سه پارامتر فازی ارزیابی می شود. این پارامترها مرکزیت، مجاورت به ایستگاه اصلی و فاصلۀ بین سر خوشه هاست. نتایج شبیه سازی در پنج معیار نشان می دهد که روش پیشنهادی انرژی کمتری مصرف می کند و طول عمر شبکه را حدود 54 درصد در مقایسه با دیگر الگوریتم ها افزایش می دهد.
مقدمه
یک شبکۀ حسگر بی سیم (WSN) شامل تعداد زیادی گرۀ حسگر و یک ایستگاه اصلی (BS) است. این حسگرها داده ها را جمع آوری و آن ها را از طریق فرستندۀ رادیویی به BS ارسال می کنند. این حسگرها نیرو و ظرفیت محاسباتی محدودی دارند. از WSNها می توان در بسیاری از برنامه ها مثل برنامه های نظامی، دارویی و محیطی استفاده کرد. یافتن مسیر ئ ذخیرۀ آن کار آسانی نیست زیرا میزان محدود انرژی و تغییرات ناگهانی در موقعیت گره ها باعث تغییرات پیش بینی نشده می شود. انرژی، چالش اصلی در طراحی پروتکل مسیریابی در WSNهاست. یکی از مهم ترین الگوریتم های مسیریابی، مسیریابی سلسله مراتبی یا خوشه ای است. در یک معماری سلسله مراتبی، از گره هایی با انرژی بیشتر برای پردازش و ارسال اطلاعات استفاده می شود در حالی که از گره هایی با انرژی کم برای درک نزدیکی مقصد استفاده می شود. LEACH، PEGASIS، TEEN و APTEEN چند الگوریتم مسیریابی سلسله مراتبی هستند.
چکیده
شما می توانید به پشتیبانی و حمایت ماشین مجازی مبتنی بر کرنل (KVM) با توسعه ویژگی های امنیتی ماشین مجازی مبتنی بر کرنل، همانند پیکره بندی جداسازی شبکه، تامین امنیت ابزارهای ذخیره سازی، پیکره بندی مدیریتاز راه دور امن، ایزوله سازی ماشین های مجازی با سرویس sVirt، جلوگیری ازشرایط رد سرویس با گروه های کنترل، و حفاظت از داده های غیرفعال از طریق رمزدار کردن دیسک بپردازید.
- امنیت میزبان
- مبنای محاسبه معتبر
- جداسازی شبکه میزبان
- تامین ابزارهای ذخیره سازی در بخش های محلی سفارشی یا بر روی سیستم فایل شبکه
- ایجاد مطلب sVirt ایستا
- گروه های کنترل شده
- حفظ دستگاه های مجازی
امنیت میزبان
آگاهی از مبنای محاسبه معتبر (TCB) ، چگونگی پیکره بندی شبکه برای تفکیک سیستم های عامل میزبان و مهمان، و چگونگی سفارشی کردن محل ذخیره سازی برای دستگاه ذخیره سازیمبنای محاسبه معتبر. مبنای محاسبه معتبر (TCB) ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار در سیستم کامپیوتری می باشد که سیاست امنیتی یکپارچه ای را به اجرا در می آورد. TCB معمولا شامل بخش هایی می باشد که برای امنیت سیستم، همانند سخت افزار، نرم افزار، تدابیر امنیتی، و اجزای دیگر مهم می باشد. TCB به کنترل و تایید دسترسی به منابع سیستم و تایید یکپارچگی سیستم می پردازد. در محیط KVM، کل TCB شامل TCB میزبان، KVM، و QEMU می باشد. نوع کنترل کننده کیفیت امنیت هایپروایزر را تامین نمی کند. نوع 1 کنترل کننده ایمن تر از نوع 2 کنترل کننده بوده و نوع 2 ایمن تر از نوع 1 کنترل کننده می باشد.
در عوض TCB کنترل کننده به تامین کیفیت امنیت کنترل کننده می پردازد. به طور مشخص، اندازه، پیچیدگی، طرح، و اجرای TCB به تامین کیفیت امنیت کنترل کننده می پردازد. برای مثال، یک کنترل کننده بزرگ با طرح کیفی بسیار ایمن تر کنترل کننده های کوچک با طرح های ضعیف تر می باشد. به هر حال اندازه و پیچیدگی TCB افزایش می یابد، پیچیدگی مربوط به تعیین کیفیت طرح و اجرا همچنین افزایش می یابد. این پیچیدگی به صورت تعریفی با در نظر گرفتن کدهایی که می بایست تایید گردند، بالا می روند. بنابراین، برای دسترسی به حداکثر امنیت، بیشتر سیستم های عامل اندازه و پیچیدگی TCB را تا جایی که امکان دارد کاهش می دهند. اندازه TCB مستقیما کیفیت امنیت کنترل کننده ها را تحت تاثیر قرار می دهد. هر چه TCB بزرگتر باشد، TCB احتمالا دارای باگ های بیشتری بوده و به این ترتیب کنترل کننده ها دارای امنیت کمتری می باشند. به منظور کاهش اندازه TCB در KVM، شما می توانید تعداد کدها را که در سیستم عامل میزبان به اجرا در می آید، به حداقل برسانید. برای مثال شما می توانید برنامه کمکی شبکه که به اجرای سیستم عامل میزبان می پردازد، غیرفعال کنید. دلیل دیگر برای کاهش اندازه و پیچیدگی TCB کمک به امکان پذیر شدن موارد تایید شده رسمی، همانند تایید معیارهای معمول می باشد. اندازه TCB مستقیما هزینه مراحل تایید TCB را تحت تاثیر قرار می دهد. پیکره بندی شبکه مبزبان مشخص می کند که چگونه می توان به تفکیک سیستم عامل میزبان از مهمان پرداخت و اینکه چگونه می توان از فعالیت شبکه KVM برای تفکیک سیستم عامل میزبان از یکدیگر استفاده کرد. تفکیک شبکه میزبان شما می توانید امنیت شبکه را با پیکره بندی یک رابط شبکه برای میزبان و رابط شبکه مجزا برای سیستم های عامل مهمان، افزایش دهید. معمولا، فعالیت هایی که شما از سیستم عامل میزبان به اجرا در می آورید، همانند راه اندازی و توقف دستگاه های مجازی، نیازمند تایید صلاحیت می باشند. معمولا، تعداد کمی از کاربران معتمد با تایید صلاحیت بالا وجود دارند. فعالیت هایی که شما از سیستم عامل میزبان به اجرا در می آورید نیازمند تایید صلاحیت سطح پایین می باشند. معمولا تعداد زیادی از کاربران با تایید صلاحیت سطح پایین وجود دارند. برای بالا بردن امنیت میزبان، به پیکره بندی رابط شبکه برای میزبان و یک رابطه شبکه مجزا برای سیستم عامل مهمان بپردازید. در این پیکره بندی، ترافیک شبکه برای میزبان بر روی شبکه های فرعی مختلفی نسبت به ترافیک شبکه برای سیستم های عامل مهمان، جا به جا می شود. این پیکره بندی امنیت را به روش های زیر بالا می برد.
- کمک به تفکیک کردن سیستم عامل میزبان از مهمان.
- کمکی به جلوگیری از کاربران مخرب با تایید صلاحیت پایین، از نفوذ در سیستم عامل میزبان و حمله به سیستم های عامل میزبان یا مهمان می کند.
خلاصه
شبکه های بی سیم مش، حوزۀ جدید و نو ظهوری است با پتانسیل بالا در محیط های غیر قابل پیش بینی و پویا. با این حال، این شبکه ها به دلیل رسانۀ باز خود، توپولوژی در حال تغییر و پویا و الگوریتم های مسیریابی آن آسیب پذیر است. این مقاله امنیت تکنولوژی های جدید در شبکه های بی سیم مش را بررسی می کند. ابتدا ما تهدیدهای ممکن در امنیت شبکه های بی سیم مش را بررسی می کنیم و دوم برخی راه حل ها برای این تهدیدها شامل راه حل های مشکل مدیریت کلید، مسیریابی شبکه های امن و تشخیص حمله را معرفی می کنیم. همچنین مقایسه و بحثی روی مزایا و معایب آن ها داریم و پیشنهاداتی برای بهبود آن ها ارائه می دهیم.
مقدمه
یک شبکۀ بی سیم مش (WMN) یک توپولوژی شبکه بندی بی سیم است. WMN مسیریابی چندگامه توسط مسیریاب بی سیم دارد و توانایی پوشش ناحیۀ وسیع جغرافیایی با قدرت انتقال محدود را دارد. WMN ویژگی های مختلف مثل خود سازماندهی پویا، خود پیکربندی، خود تصحیح، نگه داری آسان مقیاس پذیری بالا و سرویس های مطمئن دارد. WMN جدا از شبکۀ سیار ad-hoc است (MANET) زیرا این شبکه وابسته به شبکۀ بک هال با سرعت بالاست و با روترهای WMN ترکیب می شود. WMN عملکرد شبکه را با استفاده از چندید رادیو بهبود می بخشد. WMNمی تواند به عنوان دروازه برای اینترنت و دیگر سروی های بی سیم باشد. به خاطر ساختار خاص، WMN یک مزیت نسبت به MANET قدیمی و شبکه های محلی وسیع (WLAN) دارد و آن قابلیت اطمینان، عملکرد، عدم تداخل و گسترش پذیری است. WMN به عنوان یک روش ارزان برای پشتیبانی از شبکه های با سرعت بالای خانگی، تجاری، اجتماعی و شهری شناخته می شود.
یک WMN، یک شبکۀ چندگامۀ پویا، خود سازمادهی شده و خود پیکربندی است که از روترهای مش و کلاینت های مش تشکیل شده است. هر روتر مش وظیفۀ تنظیم شبکۀ ad-hoc و نگه داری از اتصالات مش با دیگر روترها را بر عهده دارد. یک WMN، از سیستم های ارتباطی ماهرانۀ پیشرفته که با سیستم های ارتباطی DARPA و ITT توسعه داده می شوند تشکیل شده که قابلیت اطمینان ارتباطات را در شبکۀ نظامی در سال 1997 را تقویت کرده است.
خلاصه
شما می توانید به پشتیبانی و حمایت ماشین مجازی مبتنی بر کرنل (KVM) با توسعه ویژگی های امنیتی ماشین مجازی مبتنی بر کرنل، همانند پیکره بندی جداسازی شبکه، تامین امنیت ابزارهای ذخیره سازی، پیکره بندی مدیریت از راه دور امن، ایزوله سازی ماشین های مجازی با سرویس sVirt، جلوگیری ازشرایط رد سرویس با گروه های کنترل، و حفاظت از داده های غیرفعال از طریق رمزدار کردن دیسک بپردازید.
- امنیت میزبان
- مبنای محاسبه معتبر
- جداسازی شبکه میزبان
- تامین ابزارهای ذخیره سازی در بخش های محلی سفارشی یا بر روی سیستم فایل شبکه
- ایجاد مطلب sVirt ایستا
- گروه های کنترل شده
- حفظ دستگاه های مجازی
امنیت میزبان
آگاهی از مبنای محاسبه معتبر (TCB) ، چگونگی پیکره بندی شبکه برای تفکیک سیستم های عامل میزبان و مهمان، و چگونگی سفارشی کردن محل ذخیره سازی برای دستگاه ذخیره سازی مبنای محاسبه معتبر.
مبنای محاسبه معتبر (TCB) ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار در سیستم کامپیوتری می باشد که سیاست امنیتی یکپارچه ای را به اجرا در می آورد. TCB معمولا شامل بخش هایی می باشد که برای امنیت سیستم، همانند سخت افزار، نرم افزار، تدابیر امنیتی، و اجزای دیگر مهم می باشد. TCB به کنترل و تایید دسترسی به منابع سیستم و تایید یکپارچگی سیستم می پردازد. در محیط KVM، کل TCB شامل TCB میزبان، KVM، و QEMU می باشد.
نوع کنترل کننده کیفیت امنیت هایپروایزر را تامین نمی کند. نوع 1 کنترل کننده ایمن تر از نوع 2 کنترل کننده بوده و نوع 2 ایمن تر از نوع 1 کنترل کننده می باشد.
ص 2
در عوض TCB کنترل کننده به تامین کیفیت امنیت کنترل کننده می پردازد. به طور مشخص، اندازه، پیچیدگی، طرح، و اجرای TCB به تامین کیفیت امنیت کنترل کننده می پردازد. برای مثال، یک کنترل کننده بزرگ با طرح کیفی بسیار ایمن تر کنترل کننده های کوچک با طرح های ضعیف تر می باشد. به هر حال اندازه و پیچیدگی TCB افزایش می یابد، پیچیدگی مربوط به تعیین کیفیت طرح و اجرا همچنین افزایش می یابد. این پیچیدگی به صورت تعریفی با در نظر گرفتن کدهایی که می بایست تایید گردند، بالا می روند. بنابراین، برای دسترسی به حداکثر امنیت، بیشتر سیستم های عامل اندازه و پیچیدگی TCB را تا جایی که امکان دارد کاهش می دهند. اندازه TCB مستقیما کیفیت امنیت کنترل کننده ها را تحت تاثیر قرار می دهد. هر چه TCB بزرگتر باشد، TCB احتمالا دارای باگ های بیشتری بوده و به این ترتیب کنترل کننده ها دارای امنیت کمتری می باشند. به منظور کاهش اندازه TCB در KVM، شما می توانید تعداد کدها را که در سیستم عامل میزبان به اجرا در می آید، به حداقل برسانید. برای مثال شما می توانید برنامه کمکی شبکه که به اجرای سیستم عامل میزبان می پردازد، غیرفعال کنید. دلیل دیگر برای کاهش اندازه و پیچیدگی TCB کمک به امکان پذیر شدن موارد تایید شده رسمی، همانند تایید معیارهای معمول می باشد. اندازه TCB مستقیما هزینه مراحل تایید TCB را تحت تاثیر قرار می دهد.
پیکره بندی شبکه مبزبان مشخص می کند که چگونه می توان به تفکیک سیستم عامل میزبان از مهمان پرداخت و اینکه چگونه می توان از فعالیت شبکه KVM برای تفکیک سیستم عامل میزبان از یکدیگر استفاده کرد.
تفکیک شبکه میزبان شما می توانید امنیت شبکه را با پیکره بندی یک رابط شبکه برای میزبان و رابط شبکه مجزا برای سیستم های عامل مهمان، افزایش دهید. معمولا، فعالیت هایی که شما از سیستم عامل میزبان به اجرا در می آورید، همانند راه اندازی و توقف دستگاه های مجازی، نیازمند تایید صلاحیت می باشند. معمولا، تعداد کمی از کاربران معتمد با تایید صلاحیت بالا وجود دارند. فعالیت هایی که شما از سیستم عامل میزبان به اجرا در می آورید نیازمند تایید صلاحیت سطح پایین می باشند. معمولا تعداد زیادی از کاربران با تایید صلاحیت سطح پایین وجود دارند. برای بالا بردن امنیت میزبان، به پیکره بندی رابط شبکه برای میزبان و یک رابطه شبکه مجزا برای سیستم عامل مهمان بپردازید. در این پیکره بندی، ترافیک شبکه برای میزبان بر روی شبکه های فرعی مختلفی نسبت به ترافیک شبکه برای سیستم های عامل مهمان، جا به جا می شود. این پیکره بندی امنیت را به روش های زیر بالا می برد.
- کمک به تفکیک کردن سیستم عامل میزبان از مهمان.
ص 3
- کمکی به جلوگیری از کاربران مخرب با تایید صلاحیت پایین، از نفوذ در سیستم عامل میزبان و حمله به سیستم های عامل میزبان یا مهمان می کند.