در این مقاله سعی داریم تا به طور مختصر و مفید نامگذاری ترکیبات آلی را ذکر کنیم تا برای افرادی که می خواهند این مطلب را بیاموزند یا در این مورد اشکال هایی دارند قابل استفاده باشد. سعی داریم تا کمتر وارد مباحث دیگر شویم ولی در بعضی موارد برای توضیح بهتر مجبور به برسی یک سری مفاهیم مرتبط خواهیم بود:
- مفاهیم مقدماتی:
۱- تقسیم بندی ترکیبات آلی: به ترکیباتی عناصر اصلی ساختمان آنها را کربن و هیدروژن تشکیل می دهند، ترکیبات آلی می گویند. در ساختمان ترکیبات آلی گاهی علاوه بر کربن و هیدروژن، عناصری مانند اکسیژن، نیتروژن، گوگرد، فسفر و... نیز یافت می شوند. ترکیبات آلی را از یک نگاه می توان به دو گروه حلقوی ها (آروماتیک ها) که خانواده بنزن هستند و غیر حلقوی ها (آلیفاتیک ها) که شامل آلکانها، آلکن ها، آلکین ها و سیکلو آلکانها هستند، تقسیم بندی نمود. از نگاه دیگر این ترکیبات را به چهار گروه هیدروکربنهای ساده، اکسیژن دار، نیتروژن دار و اکسیژن و نیتروژن دار تقسیم می کنند.
مقدمه:
برش هیدروکربنی بنزین از روشهای مختلفی تولید می شود که می توان آنها را به دو دسته کلی فیزیکی و شیمیایی تقسیم کرد. روشهای فیزیکی برمبنای جداسازی ترکیبات مختلف نفت خام از یکدیگر و تولید انواع برشها هیدروکربنی می باشد، اما روشهای شیمیایی از طریق انجام واکنشهای شیمیایی روی برخی ترکیبات هیدروکربنی سنگین و یا سبک و تبدیل آنها به محصولات مورد نظر انجام می گیرد.
۱- روشهای فیزیکی
در واقع تولید فیزیکی بنزین از طریق جداسازی برشهای مختلف نفت از یکدیگر، تنها از یک روش انجام می پذیرد و آن نیز روش تقطیر اتمسفری در پالایشگاه می باشد. می توان تقطیر اتمسفری را نخستین گام پالایش نفت خام در یک پالایشگاه دانست
مقدمه
تا نیمه قرن بیستم تعداد موتورهای احتراق داخلی (IC) در جهان به قدری کم بود که آلودگی ناشی از این موتورها قابل تحمل بود. با رشد جمعیت جهان و افزایش تعداد نیروگاهها و تعداد رو به افزایش خودروهای سواری هوا به حدی آلوده گشت، که دیگر این آلودگی قابل قبول نبود. در دهه 1940 برای اولین بار آلودگی هوا در ناحیه لوس آنجلس در ایالت کالیفرنیا به عنوان یک مشکل مطرح شد. در دهه 1960 استانداردهای محدودیت آلاینده ها در کالیفرنیا به اجرا در آمد، در دهه های بعد استاندارد محدودیت آلاینده ها در بقیه ایالات متحده اروپا و ژاپن نیز اجرا شد. با ساخت موتورهایی با کارآیی بهتر در مصرف سوخت و با استفاده از تصفیه گازهای خروجی، آلاینده های هیدروکربنی، منواکسید کربن و اکسیدهای نیتروژن به ازای هر خودرو در طی دهه 1970 تا 1980 به میزان حدود 95 % کاهش یافت و سرب که یکی از آلوده کننده های اصلی هواست و به عنوان افزودنی سوخت به کار می رفت در طی دهه 1980 از رده خارج شد هر چند مصرف سوخت در موتور یک خودرو نسبت به دهه 1970 به نصف کاهش یافته، اما افزایش تعداد خودرو ها باعث شد کاهش کلی در مصرف سوخت ایجاد نگردد.
ایران کشوری غنی از منابع هیدروکربنی است و سازندهای عظیمی از نفت و گاز در آن موجود است که پس از گذشت سالیان زیاد هنوز در حال بهربرداری هستند. آغاجاری یک سازند غنی از منابع نفتی است که به مدت ۷۰ سال روزانه نزدیک به ۸۰ هزار بشکه (هر بشکه ۱۵۹ لیتر) از این مخزن برداشت میشود. طرح تزریق گاز فازهای ۶، ۷ و ۸ میدان پارس جنوبی به میدان نفتی آغاجاری در خردادماه سالی که گذشت، افتتاح شد. با افتتاح این طرح برداشت نفت از مخازن ۷۰ ساله این میدان دو میلیارد بشکه افزایش مییابد. این طرح در قالب جمعآوری و تزریق گاز به میدان نفتی آغاجاری در ۹۰ کیلومتری جنوبشرقی اهواز از دیماه سال ۱۳۸۰ آغاز شد و در شهریور سال ۱۳۸۸ به اتمام رسید. در بیان ویژگی این طرح باید گفت که طرح تزریق گاز آغاجاری به دلیل تاثیری که بر استفاده بهینه از ذخایر این میدان دارد، مصداق بارز و برجسته اصلاح الگوی مصرف است. میزان نفت اولیه مخزن حدود ۲۸ میلیارد مترمکعب است و با تکمیل این طرح تولید آن به ۳۰۰ هزار بشکه در روز خواهد رسید که این به معنای آن است که میزان برداشت از نفت در میدان آغاجاری، دو میلیارد بشکه افزایش خواهد یافت. طرح تزریق گاز آغاجاری متشکل از ۱۲ واحد بهرهبرداری، ۱۷ ایستگاه تقویت فشار و تزریق گاز، ۸ کارخانه گاز و گاز مایع، ۳ واحد نمکزدایی، ۳ تلمبهخانه، ۲ پالایشگاه گاز و گاز مایع و ۶ مورد تاسیسات آبرسانی است. این طرح به واسطه تعاملات نزدیک میان شرکت «متن» و شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری که یکی از ۵ شرکت بهرهبرداری تابع مناطق نفتخیز جنوب است، به اجرا درآمده است. شایان ذکر است که این طرح یکی از بزرگترین طرحهای تزریق گاز خاورمیانه نام گرفته که علاوه بر افزایش تولید کنونی تا سقف ۳۰۰ هزار بشکه در روز، از کاهش تولید میدان نیز جلوگیری میکند.