چکیده: این مقاله یک روش کنترل مستقیم توان راکتیو و اکتیو (DPC) جدید ژنراتور القایی دوسو تغذیه (DFIG) متصل به شبکه، که دریک نیروگاه بادی نصب شده است را ارائه نموده است.
روش DPC پیشنهادی، ولتاژکنترل موردنیاز روتوررا با یک روش کنترل غیر خطی با مد لغزشی، بطورمستقیم محاسبه می کند به طوریکه خطاهای لحظه ای توان های راکتیور و اکتیوبدون تبدیل هرگونه مختصات سنکرون حذف می شوند.
در نتیجه نیازی به حلقه های کنترل جریان نبوده بنابراین با ساده شدن طراحی سیستم میزان عملکرد گذرا بهبود می یابد. فرکانس سوئیچ زنی مبدل ثابت با استفاده از مدولاسیون بردار فضایی بدست می آید بطوری که طراحی مبدل توان و فیلتر هارمونیک ac را ساده می کند.
دراین مقاله نتایچ شبیه سازی مربوط به شبکه ای است که متصل به ژنراتور دوسو تغذیه (DFIG) با ظرفیت ۲MW بوده، که با نتایج روش معمولی کنترل برداری ولتاژ و نتایج بدست آمده از جدول کنترل توان مستقیم (DPC - LUT) مقایسه می شوند. بنابراین DPC پیشنهادی، همانند DPC - LUT میزان عملکرد گذرای بهبود یافته را فراهم می کند. و دیگری اینکه مثل روش کنترل بردار ((VC هارمونیک حالت دائم را در همان سطح نگه می دارد.
کلمات کلیدی: فرکانس کلیدزنی و سوئیچ زنی ثابت، کنترل توان مستقیم (DPC) ، ژنراتورهای القایی دو سوتغذیه (DFGs) ، کنترل مد لغزش (SMC) ، نیروگاه بادی.
پروژه کارشناسی ارشد برق
فایل محتوای:
خلاصه
این مقاله، یک برنامه ریزی توان میکروشبکه برای 24 ساعت آینده را با استفاده از تکنیک تعهد واحد، توسط برنامه نویسی دینامیک، ارایه می دهد. سیستم تحت مطالعه، تشکیل شده از 12 ژنراتور فعال مبنی بر PV (پیل خورشیدی) مجهز به ذخیره سازی، و سه میکروتوربین گازی، می باشد. طبق پیش بینی انرژیِ موجود از ژنراتور خورشیدی، در دسترس بودنِ انرژی ذخیره شده، مشخصه های انتشار میکروتوربین و پیشبینی بار، یک سیستم مدیریت انرژی مرکزی، برنامه 24 ساعته آیندۀ مراجع توان را برای سه میکروتوربین گازی و ژنراتورهای فعال، محاسبه می کند تا انتشار معادل CO2 توربین های گازی، کمینه شود.
صطلاحات شاخص شبکه هوشمند، انرژی تجدیدپذیر، بهینه سازی، کمینه کردن انتشار، مدیریت انرژی، تعهد واحد برنامه نویسی دینامیک.
مقدمه
یکی از چالش های اصلی در دهه های اخیر، نیاز به کاهش انتشار گازهای آلاینده و نیز وابستگی به سوخت های فصیلی بوده است. این قضیه، منجر به نفوذ گسترده ژنراتورهای مبتنی بر انرژی تجدیدپذیر.
در سیستم قدرت، شده است. در گذشته، برق اساسا در نیروگاه های بزرگ تولید می شده است؛ ازینرو، سیستم های الکتریکی برای جریان انرژی یک-جهتی _از نیروگاه های بزرگ به مصرف کننده ها_ طراحی شده اند. در سال های اخیر، مقدار منابع انرژی توزیع شده (DER) متصل به سیستم های قدرت، افزایش یافته است. این دلیل تحقیقات گسترده در زمینه یکپارچه سازی و کنترل سیستم های الکتریکیِ تشکیل شده از مقدار زیادی DER (انرژی توزیع شده) ، می باشد. اگرچه، در سال های آینده، حتی استفاده بیشتر از ژنراتورهای مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر (REBG) ، پیشبینی می شود. اما توان حاصل از این ژنراتورها، وابسته به پیشبینی وضعیبت هوایی بوده و همیشه مطابق با منحنی بار نیست، که این موجب مشکلاتی برای اپراتورهای سیستم توزیع (DSO) می شود.
چکیده
این مقاله، یک برنامه ریزی توان میکروشبکه برای 24 ساعت آینده را با استفاده از تکنیک تعهد واحد، توسط برنامه نویسی دینامیک، ارایه می دهد. سیستم تحت مطالعه، تشکیل شده از 12 ژنراتور فعال مبنی بر PV (پیل خورشیدی) مجهز به ذخیره سازی، و سه میکروتوربین گازی، می باشد. طبق پیش بینی انرژیِ موجود از ژنراتور خورشیدی، در دسترس بودنِ انرژی ذخیره شده، مشخصه های انتشار میکروتوربین و پیشبینی بار، یک سیستم مدیریتانرژی مرکزی، برنامه 24 ساعته آینده مراجع توان را برای سه میکروتوربین گازی و ژنراتورهای فعال، محاسبه می کند تا انتشار معادل CO2 توربین های گازی، کمینه شود.
اصطلاحات شاخص: شبکه هوشمند، انرژی تجدیدپذیر، بهینه سازی، کمینه کردن انتشار، مدیریت انرژی، تعهد واحد برنامه نویسی دینامیک
مقدمه
یکی از چالش های اصلی در دهه های اخیر، نیاز به کاهش انتشار گازهای آلاینده و نیز وابستگی به سوخت های فصیلی بوده است. این قضیه، منجر به نفوذ گسترده ژنراتورهای مبتنی بر انرژی تجدیدپذیر در سیستم قدرت، شده است. در گذشته، برق اساسا در نیروگاه های بزرگ تولید می شده است؛ ازینرو، سیستم های الکتریکی برای جریان انرژی یک جهتی از نیروگاه های بزرگ به مصرف کننده ها طراحی شده اند. در سال های اخیر، مقدار منابع انرژی توزیع شده (DER) متصل به سیستم های قدرت، افزایش یافته است. این دلیل تحقیقات گسترده در زمینه یکپارچه سازی و کنترل سیستم های الکتریکیِ تشکیل شده از مقدار زیادی DER (انرژی توزیع شده) ، می باشد. اگرچه، در سال های آینده، حتی استفاده بیشتر از ژنراتورهای مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر (REBG) ، پیشبینی می شود. اما توان حاصل از این ژنراتورها، وابسته به پیشبینی وضعیبت هوایی بوده و همیشه مطابق با منحنی بار نیست، که این موجب مشکلاتی برای اپراتورهای سیستم توزیع (DSO) می شود.
خلاصه
به سبب وجود و ساخت تعداد چشمگیری نیروگاه های سیکل ترکیبی در سیستم های قدرت الکتریکی در سراسر دنیا، نیاز به داشتن یک مدل دقیق تر برای نشان دادن این نوع نیروگاه های برق بهنگام حل مساله تعهد واحد، افزایش یافته است. یکی از تکنیک های رایج بهینه سازی برای حل مساله تعهد واحد، برنامه نویسی دوگانه می باشد. این مقاله، بر روی حل زیرمساله های (مسایل فرعی) برنامه ریزی یک نیروگاه سیکل ترکیبی، با استفاده از برنامه نویسی دینامیک تحت یک طرح بهینه سازی دوگانه، تمرکز دارد. مدل استفاده شده برای نمایش نیروگاه سیکل ترکیبی، مبتنی بر پیکربندی ها می باشد؛ این مدل جدید، محدودیت هایی همچون تبدیل ممکن بین پیکربندی ها، و کمینه و بیشینه زمانی که یک نیروگاه سیکل ترکیبی باید تحت یک پیکربندی خاص بماند، را لحاظ می کند. این مدل، مشخصه های حالت واقعی نیروگاه های سیکل ترکیبی را مانند ترتیب های راه اندازی مختلف و شرایط توقف مختلف بصورت دقیق نشان می دهد. یکی از تازگی های این مدل، این است که نمایش هر یک از حالت ها و پیکربندی ها، با یک شاخص حالت عدد-صحیحی که بصورت متوالی زمانی را که هر نیروگاه سیکل ترکیبی باید در یک حالت یا پیکربندی بماند، جمع می کند، انجام می شود. استفاده از این شاخص حالت عدد-صحیح، نمودارهای فضای حالت را ساده ساخته و تعداد متغیرهای عدد-صحیح/دودویی درون مدل را، کاهش می دهد. یکی دیگر از تازگی ها، مدل سازی نیروگاه های سیکل ترکیبی هیبریدی می باشد؛ اینها، نیروگاه هایی هستند که از یک بویلر کمکی بمنظور افزایش تولید بخار استفاده می کنند.
کلمات کلیدی: نیروگاه های سیکل ترکیبی، پیکربندی ها، برنامه نویسی دوگانه، برنامه نویسی دینامیک، تبدیل، تعهد واحد.
مقدمه
به سبب تغییرات اخیر در صنعت برق، مانند تجدید ساختار آن، باز شدن راه برای ورود سرمایه گذاران خصوصی به بازار برق، و افزایش نگرانی برای محیط، تعداد چشمگیری از نیروگاه های سیکل ترکیبی (CCP) در سراسر دنیا ساخته شده است. این قضیه به نوبه خود، چالش های تازه ای را به مساله تعهد واحد (UC) وارد آورده است. این چالش ها، اساسا ناشی از نیاز به مدل کردن CCP-ها (نیروگاه های سیکل ترکیبی) به روشی دقیق تر، و سپس جاسازی این مدل در مساله UC (تعهد واحد) می باشد.
خلاصه
این قضیه که منابع انرژی تجدید پذیر، کلید زیربنای منبع انرژی قابل اطمینان هستند، بشدت قابل قبول است؛ زیرا این منابع هم پایان-ناپذیر بوده و هم نا آلاینده هستند. تعدادی از تکنولوژی های تجدید پذیر هم اکنون کاربرد تجاری دارند، جالب توجه ترین آنها توان بادی، فوتوولتیک، سیستم های خورشیدی گرمایی، بیومس (زیست توده) ، و اشکال مختلف توان هیدرولیک (با استفاده از انرژی های آب) هستند. در این مقاله، روشی برای تخصیص بهینه انواع گوناگون واحدهای تولید توزیع شده تجدیدپذیر (DG) ، در سیستم توزیع بطوریکه تلفات انرژی سالانه را کمینه کنیم، ارایه شده است. این روش مبنی بر تولید یک مدل احتمالی تولید-بار می باشد که همۀ شرایط عملیاتی ممکن واحدهای DG (تولید توزیع شده) تجدیدپذیر را با احتمال آنها، ترکیب می کند، ازینرو این مدل را در یک مساله برنامه نویسی قطعی، جا می دهیم. مساله برنامه نویسی به عنوان یک برنامه نویسی غیرخطی عددصحیح مرکب (MINLP) ، با یک تابع هدف برای کمینه کردن هزینه تلفات انرژی سالانه سیستم، فرمولبندی شده است. محدودیت ها عبارتند از محدوده های ولتاژ، ظرفیت (قدرت) فیدر، بیشینه حد نفوذ، و اندازه مجزای واحدهای DG در دسترس. این روش پیشنهاد شده بر روی یک سیستم توزیع روستایی با بخش های مختلف شامل همه ترکیبات ممکن واحدهای DG تجدیدپذیر اعمال شده است. نتایج نشان می دهند که یک کاهش چشمگیر در تلفات انرژی سالانه برای همۀ بخش های مختلف، بدست آمده است.
اصظلاحات مربوط: تولید توزیع شده، برنامه ریزی سیستم توزیع، مرکب سوخت، عدم قطعیت.
مقدمه
سیستم های توزیع الکتریکی، از سیستم های هجیم متمرکز شده با نیروگاه های تولید کننده متصل به شبکه توزیع گرفته، تا سیستم های غیر متمرکز با واحدهای تولید کننده کوچکتر، که بطور مستقیم به شبکه های توزیع در مجاورت محل مصرف توان متصل شده اند، سروکار دارند. این نوع واحدهای تولیدی با نام تولید توزیع شده (DG) شناخته شده است. آگاهی محیطی و توسعه قابل اطمینان مبنی بر گوناگونی بلند-مدت منابع انرژی، محرک های کلیدی این تغییرات هستند، که سهمی در ارتقای منابع انرژی تجدید پذیر داشته است.